Martijn Arnoldus van Social Finance Matters deed onderzoek naar de declarabiliteit van fotografen die werken voor opdrachtgevers uit de culturele sector. Ofwel: welk percentage van de gewerkte tijd kunnen fotografen daadwerkelijk factureren? De uitkomst verbaasde ons niet persé maar vormt wel een belangrijke onderbouwing voor de rekenmodellen die in het kader van Fair Pay worden ontwikkeld. Nieuwsgierig geworden? Lees dan verder...
Entrepreneurship, innovation & impact finance specialist | Mission-driven innovation | Creative Industries | Social Enterprises | CLICKNL | Scentiss | CIIIC
Professionele fotografen zijn niet lui. Het is gewoon heel moeilijk om aan een hoog aantal declarabele uren per jaar te komen. Uren dus, die je kunt factureren bij een opdrachtgever. In samenwerking met de Platform Arbeidsmarkt Culturele en Creatieve Toekomst (Platform ACCT) ketentafel Fotografie probeerde ik dit jaar de vinger te krijgen achter het relatief lage aantal uren dat beroepsfotografen in de culturele sector declarabel werken. Dat dat zo is, wist DuPho. Dutch Photographers al. Het blijkt bijvoorbeeld ook uit het tarievenboekje van Knab. En ook fotografen zelf schrijven er geregeld hartstochtelijk over in vakbladen, zoals Wilmar Dik - fotograaf Den Haag. Door een verkenning hebben we nu eindelijk wat meer beeld van de achtergronden van die lage declarabiliteit. Je vindt de verkenning 'Inzoomen op declarabiliteit' hier: 👉 https://lnkd.in/d2TbrgZM Wat die declarabiliteit betekent voor de uurtarieven die je als fotograaf zou moeten (kunnen) rekenen voor een minimum- of modaal inkomen, heb ik vanwege de technische details vastgelegd in een aparte publicatie. Die is ook vandaag verschenen: 👉 https://lnkd.in/dX_gx_Cn #fairpay #cultuursector #creatieveindustrie #fotografie Ruud Visschedijk Laila Schoots Max van Olden Noud van de Rhee Sjoerd Feitsma