Politie Eenheid Rotterdam

Kijk- en luistertip: jeugdagent Robin vertelt over offline en online straatgeweld onder jongeren. Afpersing via social media en alle gevaren die daarbij komen. Wat moet je doen? Hoe kom je ervanaf en wat kunnen ouders doen? 18.30 uur NPO 1. EenVandaag Robin Bleijenberg

Afgelopen maandag begon voor een nieuwe groep collega's hun avontuur bij de Politie Eenheid Rotterdam. Zo'n eerste dag willen we niet onopgemerkt voorbij laten gaan, het is immers een bijzondere dag. Dus hebben we 4 momenten waarbij een nieuwe groep aspiranten start in de Kuip. Dit keer waren er ook twee aspiranten bij die beginnen met de hbo-opleiding tot politieleider en hiermee vullen we twee van de 24 landelijk beschikbare plekken. In de ochtend maakte het team kennis met elkaar, met de trajectbegeleiders en daarna gingen ze het gebied rondom hun Leer-en Ontwikkelplek verkennen. Ook kregen ze workshops van de Zeehavenpolitie, het Team Parate Eenheid en een inkijkje in het werk van de wijkagent (dankzij Jurre Schaap). Het gaf direct al een goed beeld van de veelzijdigheid van onze organisatie en over welke richting ze verder in kunnen slaan. De politie biedt een breed scala aan mogelijkheden: van operationele functies in het veld tot strategische rollen achter de schermen. Met trainingen, opleidingen en doorgroeimogelijkheden kun je jezelf steeds verder ontwikkelen. In de middag was het de beurt aan de volgende lichting om elkaar beter te leren kennen. Door middel van verschillende opdrachten werden leerteams gevormd, zodat iedereen op de beste manier tot zijn/haar recht komt. Dit levert sterke teams op, die op elkaar kunnen bouwen. Want werken bij de politie, betekent veel samenwerken en op elkaar kunnen vertrouwen. En denk je nu... ik ben eigenlijk ook wel geinteresseerd in een baan bij de politie. Wacht dan niet langer. Je hebt nog dit weekend de tijd om je in te schrijven voor de mbo4 opleiding die op 3 november 2025 start. Foto credits: Jeffrey Van Buuren https://lnkd.in/eyZRNund

“Op 11-jarige leeftijd vroeg ik aan mijn moeder of ik foto’s mocht gaan maken bij een schietincident in de buurt. Haar antwoord? Een duidelijke nee.” Op jonge leeftijd had Jay (19) al de kriebels om dicht bij het politiewerk te staan. Sinds afgelopen maandag kijkt Jay met een andere lens naar een plaats delict. Afgelopen jaren heeft hij er veel gezien en gefotografeerd vanuit zijn werk als persfotograaf. Maar nu wil hij toch graag onderdeel zijn het politiewerk. Eigenlijk wist hij het als 10-jarige jongen al, hij wilde bij de brandweer of politie werken. Helaas kan dat op die leeftijd nog niet, maar hij kon eigenlijk niet wachten. Jay: “Ik ben toen begonnen met foto’s maken van langsrijdende hulpdiensten, en dat groeide uit tot mijn hobby. Ik reed op mijn fiets naar allerlei verschillende incidenten om daar foto’s te maken van de hulpdiensten”. Op zijn 15e begon deze hobby een bijbaan te worden en verkocht hij zijn eerste foto aan lokale pers. Tijdens zijn negen jaar als persfotograaf is hij vooral geboeid door grote onderzoeken, strafzaken en het opsporingswerk. Jay: “Ik vind het zo mooi hoe zo’n onderzoek werkt. Hoe snel dat gaat en wat er allemaal in gang wordt gezet. Ik denk dat de meeste mensen er geen idee van hebben hoeveel er allemaal gedaan wordt. Ik weet nu bijvoorbeeld hoe snel er buurtonderzoek wordt gedaan, getuigen worden gesproken en camerabeelden worden uitgekeken”. Deze grote interesse in het politiewerk heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat Jay nu zijn camera inruilt voor het uniform. Afgelopen maandag is Jay dan echt begonnen met zijn droombaan, werken bij de politie. We wensen hem veel succes! (Wil je meer over Jay zijn verhaal van persfotograaf naar politieagent lezen? Het AD Rotterdam heeft afgelopen weekend een uitgebreid interview met hem geplaatst.)

𝐖𝐞 𝐤𝐢𝐣𝐤𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐌𝐚𝐫𝐜 𝐁𝐨𝐞𝐫, 𝐩𝐨𝐫𝐭𝐞𝐟𝐞𝐮𝐢𝐥𝐥𝐞𝐡𝐨𝐮𝐝𝐞𝐫 𝐝𝐫𝐮𝐠𝐬 𝐛𝐢𝐣 𝐝𝐞 𝐄𝐞𝐧𝐡𝐞𝐢𝐝 𝐑𝐨𝐭𝐭𝐞𝐫𝐝𝐚𝐦, 𝐭𝐞𝐫𝐮𝐠 𝐨𝐩 𝐞𝐞𝐧 𝐣𝐚𝐚𝐫 𝐢𝐧𝐭𝐞𝐧𝐬𝐢𝐞𝐯𝐞 𝐢𝐧𝐳𝐞𝐭 𝐯𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐥𝐨𝐤𝐚𝐥𝐞 𝐝𝐫𝐮𝐠𝐬𝐭𝐞𝐚𝐦 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐝𝐢𝐬𝐭𝐫𝐢𝐜𝐭 𝐑𝐢𝐣𝐧𝐦𝐨𝐧𝐝 𝐙𝐮𝐢𝐝-𝐖𝐞𝐬𝐭. 𝐍𝐚𝐚𝐬𝐭 𝟒𝟖 𝐚𝐚𝐧𝐡𝐨𝐮𝐝𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧, 𝐫𝐮𝐢𝐦 𝟐𝟕𝟎𝟎 𝐤𝐢𝐥𝐨 𝐢𝐧 𝐛𝐞𝐬𝐥𝐚𝐠𝐠𝐞𝐧𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐝𝐫𝐮𝐠𝐬 𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐧𝐢𝐣𝐝𝐢𝐧𝐠𝐬𝐦𝐢𝐝𝐝𝐞𝐥𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝟔 𝐭𝐨𝐧 𝐚𝐚𝐧 𝐢𝐧𝐛𝐞𝐬𝐥𝐚𝐠𝐠𝐞𝐧𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐚𝐧𝐭𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐞𝐫 𝐦𝐨𝐨𝐢𝐞 𝐬𝐚𝐦𝐞𝐧𝐰𝐞𝐫𝐤𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧 𝐨𝐧𝐭𝐬𝐭𝐚𝐚𝐧.  Het district Rijnmond Zuid-West is groot. Drie verschillende basisteams en de districtsrecherche van de politie Eenheid Rotterdam staan hier dag en nacht klaar om een gebied dat reikt van Ouddorp tot aan Ridderkerk, veilig en leefbaar te houden. “Ondermijnende criminaliteit, en drugshandel in het bijzonder, is hier een grote bedreiging voor de veiligheid en leefbaarheid van burgers en (commerciële) partners”, vertelt Marc Boer. Daarom heeft hij vorig jaar drugsteam Rijnmond Zuid-West samengesteld. Dit team versterkt, samen met de gemeentes en partners in de gebieden, de lokale aanpak van ondermijning. Na een jaar intensieve inzet wordt de balans opgemaakt. Lees het artikel op 👉 https://lnkd.in/ePKcahtA

In de Eenheid Rotterdam kent iedereen Piet Melsen als hét gezicht van de Dienst Regionale Operationele Samenwerking (DROS). Na tien jaar het sectorhoofd te zijn geweest, draagt hij in januari officieel het stokje over. “Maar ik stop niet met werken, ook al ben ik al bijna 50 jaar in dienst. Daar vind ik het werk én de mensen nog veel te leuk voor.” Als je hem vraagt wat hij het meeste gaat missen aan DROS, dan is zijn antwoord zonder twijfel: de mensen. “De mensen maken het werk. En die samenhorigheid ga ik missen. In de rol van sectorhoofd kan je echt iets betekenen voor de collega’s van DROS en voor de eenheidsleiding. Soms is een probleem opgelost met een gesprek. Het is fijn om dat dan te kunnen doen voor een collega.” Toen Piet begon als sectorhoofd van DROS, was alles nieuw aan DROS. Het gebouw, de manier van werken, het team van leidinggevenden. Onder DROS vallen verschillende soorten teams die in heel de eenheid werkzaam zijn. Bijvoorbeeld: Team Arrestantentaken, Team Parate Eenheid en Team Verkeer. Ook al zijn het teams met verschillende specialismes, ze ‘ademen’ allemaal het gedachtegoed van DROS: samenwerken. In tien jaar tijd is er veel gebeurd, eigenlijk te veel om op te noemen. “Als je kijkt naar wat we voor onze kiezen hebben gehad en welke nieuwe werkwijzen of ideeën zijn uitgewerkt en een succes blijken te zijn, kan ik alleen maar trots zijn. Kijk bijvoorbeeld naar de ontwikkelingen in het stelsel bewaken en beveiligen, de ontwikkeling van het droneteam en de professionaliteit van collega’s, bijvoorbeeld van het Regionaal Service Center. Ook al is Piet zijn politiecarrière begonnen in Nijmegen, zijn politiehart ligt in de Eenheid Rotterdam. “De collega’s in deze eenheid hebben de wil om vooraan in de bus te zitten. Zij zijn altijd op zoek naar hoe het beter kan. De DROS-teams hebben specialistisch werk, waardoor ik zie dat die wil om beter te worden nóg groter is. En nog een reden waarom ik in de Eenheid Rotterdam gebleven ben: ‘grote klauwen, klein hartje’. Dat is wat die stoere collega’s uit de eenheid Rotterdam typeren. En dit alles bij elkaar maakt het heel fijn werken met de collega’s van DROS, maar ook met de rest van de Eenheid Rotterdam.” Doordat het werk ook zo menselijk is, komt verlies van collega’s misschien nog wel harder binnen. De opzettelijke doodslag op Arno de Korte van Team Verkeer hakte er fors in: “Dat was vreselijk. Het is niet te beseffen dat een collega opzettelijk van het leven beroofd is.” Daarnaast verloor Piet in die tien jaar als sectorhoofd zijn eerste secretaresse, Margaretha Maniche: “Ook een absolute topper. Het verlies van Arno en Margaretha blijven me voor altijd bij en neem ik mee in m’n hart.” Piet: “Ook al ben ik 67 jaar, ik stop nog niet met werken, dat past niet bij mij. Ik zal me in blijven zetten voor het beter maken van het politiewerk. Maar de hoeveelheid werk zal wel wennen zijn. Van fulltime werken, naar twee dagen. En van altijd aan staan, naar meer vrije tijd.”

Internationaal cybercrime netwerk opgerold wat op grote schaal en in meerdere landen phishing, smishing en helpdeskfraude pleegde. In samenwerking met de Belgische politie en ondersteund door Europol en Eurojust, hebben we afgelopen dinsdag 3 december 9 verdachten aangehouden. Hiervan zijn 5 aanhoudingen in België verricht en 4 in Nederland. Een van de aanhoudingen in België betrof een Nederlandse hoofdverdachte. Op adressen in Almere, Amersfoort, 's-Hertogenbosch en Zaltbommel zijn doorzoekingen geweest waarbij onder andere luxe goederen in beslag zijn genomen. Denk hierbij aan Rolexen, sierraden en designer kleding. 'Statussymbolen' waarmee publiekelijk gepronkt werd op luxe feesten en in dure villa's. Dat publiekelijk vertoon met de boodschap dat fraude een manier is om snel geld te verdienen, dat is een doorn in het oog wat maakt dat we vanaf volgende week een campagne starten in het kader van daderpreventie. 'F-game', het fraude spel is alles behalve een spelletje, er zit enorm veel leed bij de slachtoffers hiervan. We hebben ons gericht op de bovenlaag van de organisatie. De coördinatoren, witwassers en panel bouwers. Die laatste worde vaak door meerdere criminele organisaties gebruikt. Hier zijn er een stuk minder van actief dan de pinners, bellers en geldezels waarvan je vaak de foto's in opsporing verzocht voorbij ziet komen. Dit onderzoek grijpen wij ook aan om een daderpreventiecampagne te starten, met ondersteuning van Maurice van der Stoel de Cyber Offender Prevention Squad, (COPS) van #THTC is onze preventiestrategie tot stand gekomen en die zal zich vanaf volgende week uiten op diverse sociale media platformen. Daders ontkennen de schade als neutralisatietechniek om hun daden goed te praten. Dit blijkt ook uit wetenschappelijk onderzoek van Joeri Loggen, Thijs van Beek Remco Spithoven en Rutger Leukfeldt. Slachtoffers hebben voor de daders geen gezicht. En ze houden zich voor dat de banken en verzekeringsmaatschappijen de schade wel vergoeden. Niets is minder waar. In veel gevallen melden slachtoffers zich niet bij instanties of wordt niets vergoed. Daarnaast is er ook enorm veel emotionele schade, de impact van online delicten wordt enorm onderschat. Dat blijkt ook wel uit het onderzoek van Jildau Borwell, dit toont aan dat een digitale inbraak vaak nog heftiger wordt ervaren dan een fysieke woninginbraak. Reden voor ons om slachtoffers ook een stem te geven. Ben je of ken je een slachtoffer van deze vormen van criminaliteit? Vertel je verhaal en zorg ervoor dat de daders, de slachtoffers niet kunnen ontkennen. De verdachten van deze vormen van online criminaliteit zijn in de veronderstelling dat ze anoniem zijn op het internet. Niets is minder waar. Op internet laat je altijd sporen achter. Laten wij daar nou net heel veel van hebben verzameld.. Meerdere aanhoudingen worden niet uitgesloten Meer lezen? https://lnkd.in/eMMpfM_d #cybercrime #FGame

De politiescouts hebben er sinds de beëdiging op 17 september al een aantal diensten opzitten. Deze jongens en meisjes die zich vrijwillig inzetten om kennis te maken met het politiewerk draaiden zaterdag een dienst bij onder andere de Sinterklaasintocht. Maar ook deelden ze deze dag flyers uit om mensen te informeren over de gevaren van bankhelpdeskfraude en babbeltrucs. Ze dragen op deze manier enorm hun steentje bij aan de maatschappij. En hopelijk vinden ze dit werk zo leuk, dat we ze in de toekomst in het echte politieuniform zien.

Lianne is beeldspecialist bij de Zeehavenpolitie (ZHP) en ervaart door haar auto-immuunziekte constant pijn. Dat weerhoudt haar niet om haar dromen na te jagen. Binnen de opsporing is het belangrijk dat je oog hebt voor detail. Laat dat nu juist een kwaliteit zijn van Lianne. Door haar auto-immuunziekte was ze jarenlang medisch afgekeurd, maar sinds twee jaar levert ze een essentiële bijdrage in het opsporen van boeven. Lianne werkt namelijk als beeldspecialist bij de Zeehavenpolitie en kan uit honderden uren beeldmateriaal de belangrijkste seconden filteren. Lianne is zo scherp op de beelden, dat ze details oppikt waar je normaal overheen zou kijken.   Via het re-integratiebureau van het UWV kreeg Lianne banen aangeboden zoals kippen slachten of aardappelen sorteren aan de lopende band. Dat zijn niet de fijnste werkzaamheden voor iemand met een reumatische aandoening die een groot deel van haar leven bepaalt. Dat ze uiteindelijk als speurneus bij de politie terecht zou komen, had ze dan ook nooit gedacht. “Soms lijkt het net alsof ik nog droom!” Maar inmiddels is de realiteit dat ze al twee jaar belangrijke puzzelstukken verzamelt in grote onderzoeken. Lianne werkt nu bij het opsporingsteam van de Zeehavenpolitie. Het gebied van de Zeehavenpolitie loopt van de Waalhaven tot de Maasvlakte en heeft eigenlijk betrekking op alles dat met water en de havens te maken heeft; van uithalers en pincodefraude van vrachtwagenchauffeurs tot lichamen in het water en scheepvaart. Maar hoe is Lianne eigenlijk bij de politie terecht gekomen? Ze zag een vacature voor beeld- en audiospecialist in het mooie Rotterdam via de Blauwe Baan, een intern projectteam van de politie. Zij hebben als missie om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt duurzaam in te zetten binnen de politie en daarmee de organisatie blijvend te verrijken. Ze twijfelde geen moment, solliciteerde, slaagde voor alle testen en werd aangenomen. Sinds kort is Lianne officieel in dienst bij de politie. Lianne: ‘’Ik vind het fijn dat ik iets kan betekenen voor de maatschappij en zaken kan helpen oplossen.’’ Soms kan het werk wel pittig zijn, geeft Lianne aan. Als ze bezig is met een zaak kan er wel meer dan 200 uur aan beeldmateriaal zijn dat ze moet doorspitten. Gelukkig krijgt ze alle ruimte om haar rust te pakken wanneer het niet gaat. Als ze weer kan, gaat ze er voor de volle 100% voor en ze is er nog goed in ook. Lianne is zo scherp op de beelden, dat ze details oppikt waar de meeste mensen overheen zouden kijken. Zo is er door zo'n detail in een zaak verder onderzoek gedaan naar een verdachte. Hij bleek het missende puzzelstukje waardoor de zaak opgelost kon worden. Lianne is dankbaar voor de kans die ze heeft gekregen: ‘’Er wordt hier gekeken naar wat ik wél kan in plaats van naar wat ik niet zou kunnen. Ze zien echt mijn talenten. Tegen anderen, die in hetzelfde schuitje verkeren als ik, wil ik zeggen: er is van alles mogelijk ook al heb je beperkingen: al helemaal bij de politie!’’

Politiemensen vertellen graag over hun werk. Vraag een willekeurige agent wat zijn of haar werk zo bijzonder maakt en de ene na de andere anekdote zal de revue passeren.  Genoeg verhalen om een avond te vullen en genoeg mensen die ernaar willen luisteren. En daarom brengen we het politiewerk binnenkort naar het theater! Met de voorstelling Boeiend on stage bieden we mensen die geïnteresseerd zijn in het politiewerk een uniek kijkje in de keuken.  Samen met het Openbaar Ministerie lichten we een spraakmakende zaak uit. Een zaak die veel van onze collega’s lange tijd heeft beziggehouden: de zaak Patrick S. - Het beest van Spijkenisse. 𝗢𝘃𝗲𝗿 𝗱𝗲 𝘇𝗮𝗮𝗸 Het begon op 5 augustus 2010 met de verdwijning van de 21-jarige Farida Zargar.  De jonge vrouw leek van het ene op het andere moment van de aardbodem te zijn verdwenen. Er werden verschillende scenario’s onderzocht, maar zonder resultaat. Tot die bewuste avond in oktober 2011. Patrick S. werd aangehouden voor een straatroof. In zijn woning vonden agenten spullen van de vermiste Farida. Zou Patrick S. wat te maken hebben met haar verdwijning?  De toenmalige onderzoeksleider Dick Althusius, coördinator/dossiervormer Roland Nagtegaal en Officier van Justitie Katja van der Maas nemen je mee in hun onderzoek. Aan de hand van hun dilemma’s, keuzes, frustraties én overwinningen brengen zij je steeds dichter bij de waarheid.  𝗢𝗽𝘀𝗽𝗼𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗲𝘅𝗽𝗲𝗿𝗶𝗲𝗻𝗰𝗲  Lijkt het jou ook leuk om te werken bij de recherche? Aan de hand van de zaak van Patrick S. leggen we het werk van de recherche uit. Maar daar blijft het niet bij, want voor en na de voorstelling en tijdens de pauze, is er een ‘opsporing experience’. Daar kun je zelf ervaren wat het werk van de recherche inhoudt en staan er mensen klaar om al jouw vragen aan de recherche te beantwoorden. 𝗞𝗮𝗮𝗿𝘁𝗲𝗻 De voorstelling is voor zowel mensen binnen de politie als daarbuiten. Nieuwsgierig? Reserveer dan snel je kaarten! (max. 2 per persoon)  Datum: 25 en 26 november 2024  Locatie Isala Theater Capelle aan den IJssel leeftijd: vanaf 18 jaar  Kaarten: https://lnkd.in/ekipEBip

Dit jaar is het 60 jaar geleden dat Nederland een arbeidscontract ondertekende om arbeiders uit Turkije te werven. De vader van Ayhan Akgul kwam op deze manier als arbeidsmigrant naar Nederland. Ayhan is 8 jaar oud als hij in korte broek het koude vliegtuig in Ankara instapt. De Coca-Cola die hij krijgt, staat symbool voor een onbekend avontuur dat hij tegemoet vliegt.  Zijn vader vertrok 3 jaar eerder, in 1970 naar Nederland. Als Turkse gastarbeider reisde hij naar Waalwijk om te gaan werken in de leerfabriek. Het moment dat zijn vader groen licht kreeg om naar Nederland te komen kan Ayhan zich nog goed herinneren. “Mijn oom kwam aangerend met een brief in zijn hand en schreeuwde tegen mijn vader: je bent uitgekozen, je bent uitgekozen”. Het was een moment vol trots en blijdschap. Het moment waarop de toekomst van het gezin een nieuwe wending zou krijgen. Het duurde nog enkele jaren voordat het gezin in Nederland herenigd kon worden. Dat gebeurde uiteindelijk in Crooswijk. “De eerste dagen keek ik alleen maar uit het raam”, zegt Ayhan. “Ik had nog nooit zoveel auto’s gezien. Ook had elk gezin een tv, iets wat in Turkije alleen was weggelegd voor de rijken”. Al was de welvaart hier groter, het gezin miste de sociale rijkdom, de warmte van familie en vrienden. Vooral in de eerste jaren van de basisschool kende Ayhan eenzame momenten. “Ik keek door de taalbarrière vaak toe. Ik voelde me ook echt anders dan de rest”.    Zijn Nederlands werd beter en Ayhan raakte steeds meer verweven met Nederland. “Mijn ouders hebben nog lang de gedachte gehad ooit terug te keren naar Turkije. Ik had dat gevoel minder. Na de MTS waren mijn toekomstplannen gericht op Nederland. En nadat ik was aangenomen op de politieschool wist ik het zeker. Ik blijf.” “Hoe ik bij de politie terecht kwam? Het is mijn broer geweest die mij attendeerde op de politieschool. Omdat ik gek was op sport was de match snel gemaakt. En zie hier, volgend jaar vier ik mijn 40-jarig jubileum.”    De beginjaren van zijn politiecarrière waren pittig. Er zijn talloze incidenten geweest waarin hij zich onveilig voelde. “Wie mij niet kende dacht dikwijls dat ik de arrestant was in plaats van de politieman.” Na een tijdje waren zijn collega’s aan hem gewend en voelde hij zich thuis. “En ik was heel erg goed in sport, dus fysiek konden ze sowieso niet om me heen,” lacht hij. Ayhan heeft een zoon en een dochter. Zij worden opgevoed als wereldburgers. “Mijn zoon is onlangs een zoektocht gestart naar zijn roots. Hij wil weten waar hij vandaan komt. Dat snap ik. Hij is een Nederlander, maar heeft een Turks uiterlijk. Dat kan voor een kind verwarrend zijn. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen een open blik houden en hun achtergrond zien als toegevoegde waarde en niet als iets dat zij moeten verdedigen. Geef je energie aan mensen waarbij er ook energie terugkomt. Uiteindelijk heeft die mindset er bij mij voor gezorgd dat ik hier, bijna 4000 km van mijn wieg vandaan, een nieuw thuis heb gevonden.”