AYRILIK NEDİR/BOŞANMA NEDİR?

11.12.2024/ÇARŞAMBA/13:13

***Ayrılık gönüllerde derin izler ve yaralar bırakan bir durumdur. Dünyanın her yerinde, her kültürde bu duygu aynıdır. Bu duygu aynı frekansta ama farklı dillerde, farklı melodi ve yazılarda anlam bularak bize yansır. Bu duygunun ne kadar evrensel olduğunu yansıdığı bu araçlardan da görürüz, duyarız, okuruz. Ayrılığın yankısı, en çok gönül işlerinde daha fazla derin hissedilir.

***Boşanmak da, aşk ve sevgi tohumlarıyla yeşertilen bahçenin solması ve kurumasıdır. O tohuma mesken olan toprak, işlevini kaybetmiştir artık.. Ya da o toprak, o tohum birbirine en başında uygun değildi. O tohumu ekenler belki bunu fark etmediler, üzerinde yeterince düşünmediler ya da bilseler de ''illa olacak, olmalı'' diye zorladılar. Ne toprak, ne de tohum birbirini kabul edemedi. O tohumdan bir de yavru tohum çıktıysa, umutla ona yaslanıldı ama o narin beden ayakta duramadı bu yaslanılan ağırlıkla.. Sonra bu fark edildi ve o küçük tohumdan da umut kesildi.

Yolun sonuna gelinmişti. Bahçede yabani otlar, susuzluktan sararan ve kuruyan çiçekler, ağaçlar vardı artık...

***Ayrılık ve boşanmanın duygusu, gönüllerde ve akıllarda bıraktığı derin izler, tüm dünya da ve tüm kültürlerde aynıdır. Kadın ve erkek cinsiyetlerinde de aynıdır. Tek fark, tıpkı farklı dil ve kültürlerin aktarımında olduğu gibi, cinsiyet özelliklerinde de, cinsiyetlerin dili ile anlam bulur. Buna, kolektif bilinç dediğimiz evrensel bilinç ve bireylerin kendi bilinçaltı donanımları da ayrılık ve boşanmayı anlamlandırmaya ve bu süreci yaşamaya katkıda bulunur.

Kadınlar, ayrılık/boşanma sürecini daha duygusal düzeyde geçirirken, erkekler duygularını yaşarken aynı zamanda daha mantıksal davrandıkları için, sol beynin işlevselliği ile duygularını derinden yaşamanın yanı sıra olaya daha hakim olarak, fazla duygusallaşmadan normal yaşamlarına daha kolay devam edebilmektedirler. Bu, erkeklerin daha az duygulu ya da hissiz, duygusuz varlıklar oldukları anlamına gelmez. Sadece duygularını yönetme konusunda daha iyidirler ve onlarda aslında bu süreçlerde yeterince acı çekerler.

***Ayrılık/boşanma bazen ölüm kılığında da gelir. Hangi kılıkta gelirse gelsin duygulara vurulan neşter gibidir. Sonra yara kabuk bağlar... Kabuk bağlarken görülebilirse, tam yaranın olduğu yerden bir ışık sızar.

Ayrılık bazen çok kolay bir şekilde gerçekleşir. İncir çekirdeğini bile doldurmaz dediğimiz şeylerden bile... Bazen ilişkilerin başına inen korkunç bir darbedir, bazen de hayat kurtarıcıdır. Boşanmak da öyle.. Bazen insanı yarım bırakır, ondan parçalar koparıp götürür, bazen de hayat kurtarıcı olur. Ama ne şekilde olursa olsun insanların gönül deryalarını bulandırır. Yaşattığı duygular, hayatlara kattıklarıyla, müziğin, edebiyatın, tuvallerin, kilimlerin konusu olmaya devam eder. Tahtını kimseye kaptırmaz. Öyle ki bazen aşk ile rekabet eder ve bazen aşkı yener.

***Ayrılık/Boşanma belki de ömrün sonbaharıdır. İnsan kaç yaşında olursa olsun, ayrılık kapıya herhangi bir kılığa bürünerek dayanmışsa, ev sahiplerinin ömrüne sonbahar gelmiş demektir. Bir yandan dallarından dökülen yapraklara engel olamayıp yerlere düşüşünü izlersin, bir yandan da ayaklarının altında ezilmesine göz yumarsın. Bazen yağmurlar yağar gözyaşlarınla birlikte ama yağmurlar göz yaşlarını saklar. Sen bundan hem memnuniyet duyarsın hem de gözyaşların içine akıttığı duygular ile çoraklanır.

Kaçamazsın... Ömrünün sonbaharını yaşamak zorundasın. Gözyaşların ve yağan yağmurlar, vicdanını da uyandırır. Havalarda soğumuşken, evinde, sıcacık odanda masanın başında, yaşadığın ayrılığın/boşanmanın muhasebesini tutarsın. Sonra da muhasebeden çıkan sonuçla, ya gönlün huzurlu bir şekilde, battaniyeye sarılıp derin bir uykuya dalarsın ya da hesabın zorluğuyla, battaniyenin altında kaybolmak istersin.