Eşikteyim, geliyor musun?
Uzun bir aradan sonra selam .
Ben geldim. :)
Blog'a ve diğer tüm paylaşımlara bir süredir ara vermiştim.
Daha doğrusu bir şey paylaşmak istemedim. Çünkü içerik üretmek ciddi odaklanma , istek ve konsantrasyon gerektiriyor. Bu benim için oldukça zordu bu süreçte.
Yaşamınızda bazı eşikler olur , bunu hissedersiniz. Bende son bir yıldır yeni yollara çıkmam gereken bir sürecin içindeyim. Yaklaşık 1 yıl önce işi bıraktıktan sonra terapistime şunu demiştim. '' Eşikte gibi hissediyorum. ''
Kırılma noktalarınızı hatırlayın.
Size de hiç böyle oldu mu ?
Eşikte hissettiniz mi ?
Eşik değişimin habercisi bence. Hem heyecan veriyor, hem belirsizlik kaygılandırıyor , hem de çokça merak içeriyor.
Stabil hayattan uzaklaşıyorsunuz. Gerçek kendinizle yüzleşiyorsunuz.
Nosce te ipsum'un (kendini tanıma) dibini görüyorsunuz kısaca. :)
Bu süreçte;
Psikolojik dayanıklılık çok önemli. Bunu çok daha iyi anladım. Kendime bir süredir yaptığım terapi ve türevi tüm yatırımlara şükrettim. Bu öyle bir şey ki; yolda tıkandığınız, düştüğünüz, ayağa kalkmayı bilemediğiniz, çaresiz hissettiğiniz ve tükendiğiniz anlarda size ışık olacak bir tünel.
Tünelde olmak zor , mücadelelerle dolu , ama eminim çıkışı zaferle sonuçlanacak.
Yol arkadaşları çok değerli.
Bunu da çok iyi anladım. Sadece destek istediğinizde değil , size kendini hissettiren ve orada olduğunu bildiğiniz destekler çok kıymetli. Benim gibi ailenizden ve yakın bildiğiniz insanlardan destek alamadığınızda bu daha önemli hale geliyor. Yaşamınızda iyi ve kötü gününüzde yanınızda olacak yeri geldiğinde size aile olacak dostlar biriktiriniz.
Seçtiğiniz aile olsun onlar..
Acı, korku ve öfke bu yolda benim yanımdaydı. Yok sayılmak , görülmemek, değersiz hissetmek, çaresiz hissetmek bu duyguları ortaya çıkarıyordu. Onlardan korkmamayı ve kaçmamayı öğrendim.
Çünkü zayıflıklarımızla aslında çok güçlüyüz.
Bu sefer farklı bir şey denedim.
Duygularımdan utanmadım.
Onları kucakladım. İnsanlarla paylaştım. Şimdi yaptığım gibi.
Beni ben yaptıkları için..
Sonunda da şunu anladım ki benimle ilgili olmayan meselelere üzülüyorum.
Başka insanların psikolojileri, tanı koyulmamış rahatsızlıklarının sizi etkilemesine izin vermeyin ve hedefinize odaklanın.
Bazen en yakınınızdaki ilişkileri geride bırakmak çok zor oluyor biliyorum ama inanın bırakmanız gerektiğinde özgür hissediyorsunuz. Hayatınızın direksiyonunu elinize alıyorsunuz ve bu müthiş bir his.
3 şey çok faydalı oldu bu süreçte;
LinkedIn tarafından öneriliyor
En önemlisi kendi gücünün farkında olmak çok değerli. Bunu bir problemin içindeyken göremeyebilirsiniz ama biraz durup geriden baktığınızda insanın dışarıdan gelen tehditlere ya da zorluklara karşı mükemmel bir dayanıklılık mekanizması olduğunu fark ediyorsunuz.
Yol her zaman gördüğün yol olmayabilir . Bazen o yol tek gibi gelebilir. Ama aslında her zaman bir çok yol vardır. Emin ol vardır.
Tek yola odaklandığında alternatifleri kaçırabilirsin.
Eğer bir tavsiye istersen benden. Şunu söyleyebilirim;
''Olana bak''
Ne yaşıyorsun ?
Yaşadıkların sana neyi anlatmaya çalışıyor? Belki de yolunu değiştirmen gerekiyor.
''Eşikleri iyi oku''
Yukarı doğru süzülerek aşağı kuşbaşı bakmak , yaşadıklarını iyi okumak sana çok şey kazandıracak.
Bu yaşadıklarını neden yaşıyorsun? Sana neyi anlatıyorlar? kendine sor.
Ve bil ki,
Yaşadığın hiçbir şey sebepsiz değil. Aklına takılan bir şarkı, tanıştığın bir insan, yoluna çıkan fırsatlar..
Hiçbiri tesadüf değil.
Mesela bu sıralar karşıma sürekli bir şarkı çıkıyor. Şarkıyı duydum ama pek tarzım olmadığı için oturup dinlememiştim. Popüler kültür üretimlerine biraz mesafeli yaklaşıyorum. Halbuki nereden bilebilirdim döne döne dinleyeceğimi.
Şarkı Harry Styles'dan ''As it was''.
Bir cümlesi sanırım beni yakaladı ve bu da bir tesadüf değildi.
O tek cümle de şu;
''You know it's not the same, as it was''
Artık hiçbir şey eskisi gibi değil..