HIZLA AKMALI MI SAHİDEN ZAMAN?

Gün bitmek üzere, günlerden cuma. Haftayı bitirdik. Haziranın sonuna gelip 2020’ yi ortaladık. Her bir saniyesi bize ait olarak günler birer birer eksildi hayatımızdan. Yarın var mı hikayemizde? Bilmiyoruz. Ama 1 dk öncesine sahiptik! Yaş aldıkça hüzünlendiğimiz her doğum günümüze; bugün bitse de akşam olsa, şu hafta bitse de hafta sonu gelse diye mi ilerliyoruz? Ne yazık ki, bir kaçı inkar edip çoğu görmezden gelmeyi tercih etse de bir çoğunun bu soruya cevabı evet. Luis Annaeus Seneca’ nın Teselliler kitabından olan bir cümle çok dokunmuştu bana “Kendi payına düşen zamanın sınırına vardı”. 

Mutlu olmalıyız çok net. Ömür defterinden geçip giderken günler, günün yarısını geçirdiğimiz işimizi mutlulukla yapmak zorunda oluşumuz kaçınılmaz gerçek. Değilsen nihai amacın onu bulmak olmalı. Gerek iş ortamın gerek yaptığın iş. Seni mutsuz eden her ne varsa çıkar hayatından, değiştir onları. Yok ise bu imkanın, elinde olanları güzelleştir. Güzel görmek güzel bakmak üzerine eğitimler al, kendini pozitif düşünmeye yönelt. Hayattan umudunu kesme, geleceğini amaçsız bırakma. Yapamıyor musun? Ara bul onları. Düşün düşün düşün. Kafa yor! Bunu başka biri için değil bunu en önemlisi kendin için yap.

(“Seni mutsuz eden her ne varsa çıkar hayatından, değiştir onları.” Cümlesi için küçük bir not: Değiştirmek ya da çıkarmak, eğer ne yapmak ve nerede olmak istediğini bilmiyorsan çözüm değil sadece kaçış olacaktır. Fikrini eyleme dönüştürmeden önce şu ayrımı iyi yap; kaçıyor muyum- varıyor muyum?)