"Motive Etme" Kandırmacası

Yöneticiler çalışanlarını daha yaratıcı, daha yenilikçi olmaları için nasıl daha çok motive edebileceklerini düşünür dururlar. Cevabı da bazen primde, ikramiyede, bazen de toplu şirket etkinliklerinde ya da motivasyon konuşmalarında, adrenalin yükseltecek anlık "gazlamalarda" bulurlar.

Gerçek şudur; "Motive etmek" kavramının ve yaklaşımının kendisi hastalıklıdır.

Kurumunuza doğru ve motive kişileri aldıysanız, işe alım süreçlerini doğru kurgulamışsanız, kurumunuzu doğru düzgün yönetiyorsanız, koşullar insanca çalışabilmek için uygunsa, çalışanlarınız sevgi ve saygı görüyorsa, zaman içinde onları tekrar motive etme ihtiyacı zaten yoktur. Motivasyonu yüksek adayları seçtiniz ama zamanla çalışma hevesleri, enerjileri zamanla azalıyorsa, o zaman doğru soru şudur; "Neleri yanlış yapıyorum da çalışanlarımın motivasyonu zamanla azalıyor? Hangi hatalarımı tekrarlamamalıyım? Hangi koşulların oluşmasını engellemeliyim?".

Çok basit bir formül vardır; "Değer vermediğiniz kişilerden, değer üretmelerini bekleyemezsiniz". Vicdan, adalet, saygı, güleryüz, samimiyet, paylaşım duyguları azalıyorsa size olan inancın, işe - iş yerine olan motivasyonun zamanla sıfıra inmesini hiçbir kurumsal piknikle, fikir yarışmasıyla engelleyemezsiniz. Çalışanlar, tüm gününü şaşalı ofisinde oturarak geçiren, kendilerinden ve kendi gerçeklerinden uzak patronları "lideri" olarak görmez. İş arkadaşları, aynı zamanda kader arkadaşı olduğunda, ortak değerleri, ortak bir vizyonu, hayali paylaştıklarında kendilerini mutlu hissederler. En sancılı zamanlara beraber göğüs gerdiğinizde, gereğinde bir atölyede, üretim yerinde, tasarım ofisinde sizi ter dökerken gördüklerinde, kazançları, başarıları adaletli şekilde paylaştığınızda, fikirleri - yenilikleri üretenlere "hakkını" (sus payı demiyorum) verdiğinizde, vicdan-hukuk ve etik sınırlarından hiç şaşmadığınızda, liderlerine inançları artar.

"Motive etmek" kavramı iş dünyasının türettiği bir yönetici jargonudur, "paylaşmaksa" ortak insani ve vicdani değer.