Gemeente Utrecht

‘Tijdelijk wonen is geen doel op zich, maar een middel om het woningtekort op te lossen,’ zegt Wouter Spijkerman, verantwoordelijk voor het realiseren van locaties en woningen. ‘Dat tekort is heel duidelijk voelbaar in Utrecht. We hebben een heldere opdracht vanuit de raad: laat geen mogelijkheid onbenut om meer woningen te realiseren. Tijdelijk wonen helpt om het gat van woningtekort te overbruggen en snel extra woonruimte te bieden.’ ‘Permanente woningbouw blijft de belangrijkste oplossing,’ vervolgt Wouter. ‘Maar tijdelijk wonen kan relatief snel impact maken. Kijk bijvoorbeeld naar het Befu-terrein in Hoograven, waar binnenkort 135 woningen worden opgeleverd. Dit project toont aan dat we binnen twee tot drie jaar resultaat kunnen boeken, terwijl een reguliere gebiedsontwikkeling al snel zeven tot vijftien jaar duurt.’    ‘Het tempo is natuurlijk een groot voordeel, maar het gaat niet alleen om snelheid. We besteden ook veel aandacht aan leefbaarheid. Bijvoorbeeld met gemeenschappelijke ruimtes, een binnenterrein en zelfs een dakterras, zodat bewoners elkaar kunnen ontmoeten. Sociale cohesie is essentieel voor het succes van deze projecten.’ benadrukt Pieter Boesten, projectmanager Tijdelijke Woningen. ‘De bewonersgroep is divers,’ vervolgt Pieter. ‘Op het Befu-terrein bestaat 70% van de woningen uit reguliere sociale huur, en 30% is bestemd voor aandachtsgroepen, zoals statushouders en mensen uit de maatschappelijke opvang. Dit vraagt om goede samenwerking met corporaties en maatschappelijke organisaties.’ ‘Soms dwingt de omgeving ons om voor tijdelijke oplossingen te kiezen,’ legt Wouter uit. ‘Bijvoorbeeld bij het Befu-terrein, dat pal naast de A12 ligt. Permanente bouw is daar nu niet mogelijk vanwege het geluid van de snelweg, maar met tijdelijke woningen kunnen we de locatie toch benutten.’ ‘Tijdelijk wonen is effectief, maar het blijft een aanvullende oplossing,’ besluit Wouter. ‘De lange termijn vraagt om permanente woningen, omdat die een blijvende bijdrage leveren aan de woningmarkt.’

Het Akkoord van Rijnenburg is daar: Utrecht, andere overheden, corporaties en marktpartijen zetten hun schouders onder Groot Merwede en Rijnenburg. Er komen tot 75.000 woningen in het gebied. En ze gaan samenwerken aan onder meer betaalbaarheid van woningen, bereikbaarheid, werklocaties, klimaatadaptatie, bodem en water, energie, groen en recreatie en maatschappelijke voorzieningen. De Metropoolregio Utrecht wil met de bouw van deze grote aantallen woningen bijdragen aan een oplossing voor de woningcrisis. En de eerste stappen zijn al gezet: Niet wachten, meteen investeren. Dat was het advies na onderzoeken eerder dit jaar. De resultaten van die onderzoeken staan in de zogenaamde Programmatische Verkenning. Investeren in het openbaar vervoer, de bouw van supermarkten, scholen en sportlocaties. Maar ook zorgen dat autowegen rondom de stad voldoende blijven doorstromen. Eelco Eerenberg, wethouder Ruimtelijke Ordening van de gemeente Utrecht: ‘Met het Akkoord van Rijnenburg zetten alle partijen de schouders eronder. We bouwen niet alleen woningen, maar werken aan een modern, groen en betaalbaar Utrecht voor iedereen. Met deze aantallen woningen en de Merwedelijn kunnen we alleen bouwen met een meerjarige en structurele samenwerking tussen de lokale én nationale overheden en de markt. Deze handtekening is een symbolische reuzenstap voorwaarts en een echt mijlpaal!’ Alle betrokken partijen blijven in gesprek met de grondeigenaren om te kijken hoe grond nuttiger ingezet kan worden. Het akkoord is getekend door de gemeente Utrecht, Gemeente Nieuwegein, Provincie Utrecht, Ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden, BPD | Bouwfonds Gebiedsontwikkeling en Portaal.

‘Het historisch winkelhart van Utrecht is heel uniek, veelzijdig en trekt veel bezoekers. De binnenstad scoort ook goed ten opzichte van veel andere steden. Maar zoom je verder in, dan zijn er wel problemen en uitdagingen. Er zijn aanpassingen nodig om de binnenstad toekomstbestendig te houden.’, aldus Rebecca Wolfs, adviseur en beleidsmedewerker economische zaken. ‘Want door de opkomst van online winkelen en de impact van de coronapandemie zijn er minder fysieke winkels en is er meer leegstand.’   ‘Dat was aanleiding om de relatie en samenwerking van gemeente, Centrum Management Utrecht (CMU) en vastgoedeigenaren te versterken.’ vult Jeroen Roose - van Leijden (CMU) aan. CMU zet zich in voor een ondernemend en gezond centrum: ‘We wilden met elkaar leegstand tegengaan en zorgen dat er meer ondernemers die een bijdrage leveren aan milieu en maatschappij, zogenaamde impactondernemers, zich gaan vestigen in de binnenstad. Ook wilden we meer groen en andere kwaliteiten in de openbare ruimte toe te voegen.’   ‘Ondernemers zoals Kilo Kilo sluiten goed aan bij de vraag naar meer impact en duurzaam ondernemen en koopgedrag.’, vervolgt Rebecca. ‘Bij deze tweedehands kledingwinkel betalen klanten per gewicht van wat ze aanschaffen. Ze werken samen met kunstenaars en duurzame initiatieven. Sinds enkele maanden zitten ze in een leegstaand pand waar eerst een grote sportwinkel zat.’ Edward Spitters, storemanager van Kilo Kilo Utrecht, is blij dat ze op een opvallende plek in de stad zitten. ‘De winkel op deze plek heeft bijgedragen aan de naamsbekendheid. Het publiek is breder geworden doordat de winkel op een prominente zichtbare plek zit. Daarmee hebben we een groter bereik en dus een grotere doelgroep voor vintage kleding.’   Jeroen: ‘Er is nieuw aanbod van ondernemers die met hun concept, net als Kilo Kilo, een bijdrage leveren aan een mooie mix van winkels, horeca & cultuur. In de toekomst hopen we het mede makkelijker te maken voor dit soort impactondernemers om zich te kunnen vestigen in het centrum.’ Rebecca: ‘We hopen dat de binnenstad voor Utrechters en andere bezoekers hiermee een aantrekkelijke plek blijft: waar mensen niet alleen komen om te kopen, maar ook waar ze ook graag langer zijn.’

‘Utrecht is een kinderrechtenstad, dat houdt in dat de gemeente zoveel mogelijk de stem van de kinderen wil laten horen. Het is belangrijk dat kinderen weten dat ik er ben en dat ze mij weten te vinden als ze een vraag hebben of zich uit willen spreken over iets. Vooral de kinderen die in een kwetsbare positie zitten. Ik ben ontzettend blij dat ik voor deze doelgroep op mag komen. Kinderen komen niet snel klagen, maar dat betekent niet dat ze geen hulp nodig hebben’, zegt Jory Hoogendam, voorzitter van het Kinderombudsloket van Utrecht. Ze adviseert en controleert de gemeente op het naleven van kinderrechten. ‘Utrecht is een vrij rijke stad, daar mogen we heel blij mee zijn, maar je moet verder kijken dan naar de gemiddelde cijfers. Er zijn namelijk ook cijfers waar ik van ben geschrokken. In Utrecht zijn grote gezondheidsverschillen, zoals dat in heel Nederland het geval is. Deze verschillen zijn er al op jonge leeftijd. De kans op sterfte rondom de geboorte is in Overvecht en Zuidwest bijna twee keer zo hoog als in andere wijken. Dat is onrechtvaardig. Ik vind het daarom heel belangrijk dat we naar kansenongelijkheid kijken in Utrecht en ik wil er zeker aan bijdragen om daar verandering in te brengen. We zijn immers een kinderrechtenstad en daar zijn we trots op.’ ‘In de plannen van de nieuwe Utrechtse beleidsnota Jeugd, staat dat zij de Kinderrechtentoets structureel willen invoeren. Met een kinderrechtentoets wordt beleid, wet- en regelgeving getoetst aan de hand van kinderrechten. Ik denk dat dat iets heel vooruitstrevends is. Het is iets wat ik met veel interesse ga volgen. Ik ben benieuwd hoe de gemeente dit precies gaat doen en of het ook echt gaat gebeuren. Een kinderombudsman is natuurlijk niet zozeer alleen maar om toe te juichen wat al goed gaat. Maar ook om kritisch mee te kijken. Van, goh, dit is toch wel een punt waar het echt beter kan en ook beter moet volgens het kinderrechtenverdrag.’ ‘Momenteel ben ik met een aantal studenten van University College in Utrecht bezig met een klein onderzoek naar hoe kinderen en jongeren de weg naar preventieve hulp bij mentale problemen beter kunnen vinden. De rekenkamer in Utrecht heeft daar een heel uitgebreid rapport over geschreven. Hierin staat dat meer dan één op de vijf jongeren matig tot ernstige klachten ervaart. Dat vind ik nogal wat. Dat is natuurlijk een trend die je landelijk ook ziet, maar dat betekent niet dat het hier minder belangrijk is.’ ‘Het is goed om dit project te doen met studenten die zelf 19 t/m 21 jaar oud zijn. Ik vind het belangrijk dat kinderen het recht hebben om mee te denken over problemen die hen aangaan en dat zij ook echt worden betrokken in oplossingen. Vaak zitten er mensen aan een bureau van al een bepaalde leeftijd. Niks mis mee, maar we moeten echt niet vergeten om elke keer terug te gaan naar het kind, naar jongeren. Wat ervaren die en hoe kijken ze ernaar en waar kunnen ze mee denken en waar mogelijk ook echt mee beslissen.’ Utrechts Ombudsloket

'Ik hoop dat mensen ook de schoonheid van een dode boom leren zien. Het is niet zomaar een stuk hout. In een dode boom kan een hele nieuwe wereld ontstaan voor insecten, zwammen en bijvoorbeeld vogels. Als ze daar meer oog voor hebben, dan hebben we al iets heel moois bereikt’, zegt boomveiligheidscontroleur Miriam Rook. 'Onlangs zijn we het project ‘Het leven in en om een dode boom’, gestart. Dat houdt in dat we kijken of we enkelen van de bomen die gekapt moeten worden, toch kunnen behouden. Er zijn verschillende bomen die hier geschikt voor zijn. We halen het bovenste deel, de kroon, eruit, zodat de boom minder windgevoelig is en langer kan blijven staan. Zo biedt de boom ruimte aan allerlei zwammen, insecten, vogels, etc. Zij kunnen hier jarenlang gebruik van maken, tot de insecten het hout vermolmd hebben. De stoffen die vrijkomen bij die vermolming, zijn heel goed voor de bodem, dus daar kunnen alle andere planten, grassen en nieuwe bomen weer gebruik van maken.’ 'We laten niet alle dode bomen zomaar overal staan. We hebben goed gekeken naar wat voor soort locatie het meest geschikt is. We laten deze bomen niet in straten en lanen staan, maar echt in de parken, groenstroken en grasbermen. Ook hebben we bepaalde criteria om te bepalen of de boom geschikt is om te blijven staan. We letten dan bijvoorbeeld op of er heel veel mooie klimbeplanting inzit die waardevol is om te behouden. Klimop bijvoorbeeld is tot heel laat in het najaar een enorme mooie bron van voedsel voor insecten en vogels, maar ook een schuilplaats voor vogels. Verder kijken we bijvoorbeeld naar holtes en scheuren, dat is aantrekkelijk voor de beestjes die zich daar kunnen vestigen.' 'Op verschillende plekken waar de dode bomen staan, plaatsen we de komende tijd informatieborden. Wij vinden het heel belangrijk dat bewoners meekrijgen wat de waarde is van zo'n dode boom. Door te belichten wat er allemaal aan diersoorten voor kunnen komen op dood hout, hopen we gewoon een stukje mee te geven over de kringloop die zo'n boom doorloopt van aanplant tot de dood. En dat hij na de dood eigenlijk bijna nog waardevoller wordt omdat er zoveel soorten insecten, zwammen en dieren intrekken.’ 

‘Bij 1 op de 5 kinderen in Utrecht met astma, is de oorzaak luchtvervuiling. Dat zijn schokkende cijfers. De luchtkwaliteit in onze stad moet beter, daarom leggen we de lat hoog. ‘Luchtkwaliteitsadviseurs Jaap Peters en Emma Tabak schreven mee met een advies aan de gemeenteraad. Emma: ‘Als gemeente willen we stappen zetten om de gezondheid van de inwoners te beschermen.' Jaap: We willen bijvoorbeeld het meest vervuilende (vracht)verkeer stap voor stap verminderen, en vervuilende houtstook afbouwen. Woon je aan een drukke straat, dan is de lucht die je inademt gewoon echt een stuk slechter. Het aantal kinderen dat in Utrecht astma krijgt, ligt hoger dan het landelijk gemiddelde. Het vele verkeer in onze stad speelt hierbij een grote rol.' Emma: ‘Kinderen, kwetsbare ouderen en mensen met een longziekte zijn nu vooral de dupe van de luchtvervuiling. Zij zijn extra gevoelig voor de luchtkwaliteit. Mensen die al kwetsbaar zijn: daar doen we het voor. De maatregelen gaan impact hebben op de stad. Om rekening te houden met bijvoorbeeld ondernemers worden er waarschijnlijk verschillende overgangsregelingen en uitzonderingen in het leven geroepen. We doen het samen, en stap voor stap. Iedereen de tijd om er aan te wennen en er ook op in te spelen.’ Utrecht werkt toe naar het zijn van een volledig uitstootvrije stad. Jaap: ‘We gaan we verder dan de wettelijke Europese normen en streven naar het halen van de strengere advieswaarden van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) uit 2021. Als je zelf als gemeente het goede voorbeeld geeft, dan heb je een beter verhaal naar de buurgemeenten en de landelijke overheid: Wij doen het al, nu hopen dat de rest volgt.'

Dat in je in de toekomst in Utrecht al je voorzieningen binnen 10 minuten kunt bereiken was bekend.  Met een Stedenbouwvisie schetsen we hoe dat er dan daadwerkelijk uit moet gaan zien en het hier ook fijne plek blijft om te wonen. Vincent Peters is landschapsarchitect en werkte samen met collega’s aan de stedenbouwvisie. ‘Hierin staat wat en hoe er in de stad gebouwd mag worden. En ook hoe juist niet. Naast onze Dom zet je bijvoorbeeld geen gigantische woontoren neer.’ ‘Iedere wijk heeft weer z’n eigen karakter. Dat wil je natuurlijk behouden. Maar er moet ook ruimte zijn voor nieuwe woningen en voorzieningen. In de visie staan spelregels voor hoe je op een goede manier nieuwe gebouwen aan Utrecht toevoegt. We leggen vast hoe hoog het mag worden en hoe we zorgen dat alles goed bij elkaar en de omgeving past. In sommige delen kan er hoger gebouwd worden, in andere gebieden wil je dat juist niet. Kanaleneiland is weer anders dan Tuindorp. En het centrum anders dan Lunetten.’ ‘Wat er gebouwd wordt en met welke kwaliteit heeft invloed op onze hele stad. Hoe we dat het beste kunnen doen? De nieuwe wijk Wisselspoor is een mooi voorbeeld. Vroeger was dit het oude bedrijventerrein van de NS. In plaats van alles volledig af te breken en opnieuw op te bouwen, wordt er nieuw leven geblazen in bestaande gebouwen en materialen. Het spoor blijft op deze manier bestaan in de wijk. Dat zie je aan de bestrating, de horeca en natuurlijk niet te missen; de naam.’

‘It takes a village to raise a child.’ Het klinkt cliché, maar er zit meer waarheid in dan je denkt, vindt Jochem Stoll, strategisch beleidsadviseur bij team Jeugd, Zorg en Veiligheid. ‘Het is de basis van de Jeugdnota die we als voorstel naar de gemeenteraad hebben gestuurd. En het is nodig: in 2000 had 1 op de 27 jongeren jeugdhulp, nu is dat 1 op de 7.' 'Om te voorkomen dat mensen dure, specialistische hulp nodig hebben of tussen 4 muren komen te zitten, willen we dat jeugdhulp in Utrecht goed aansluit op wat gezinnen, buren, school voor elkaar kunnen betekenen bij vragen over opgroeien en opvoeden. Dat betekent investeren in die samenwerking.' Een succesvol voorbeeld hiervan is de samenwerking tussen de buurtteams (Lokalis), JoU Utrecht, KOOS Utrecht en Spoor030. Zij zagen eind 2020 dat steeds meer jongeren zich met somberheidsklachten meldden voor individuele hulp en zijn toen groepssessies gestart. Zo konden deze jongeren sneller geholpen worden in plaats van op een wachtlijst blijven. De bijeenkomsten vulden de begeleiders samen met jongeren in: over welke thema’s willen ze praten en meer weten? Deze aanpak werkte. Jongeren merkten dat ze niet alleen waren in hun problemen of vragen. Inmiddels zijn er in meerdere wijken groepen voor jongeren met somberheidsklachten, stress, angst of eenzaamheid. ‘Het mes snijdt zo aan 2 kanten. Groepsgerichte hulp bevordert samenwerking tussen gezinnen, buurt, school en jeugdhulppartners en werkt goed voor jongeren. Aan de andere kant kunnen we ermee zorgen dat meer jongeren geholpen worden voor hetzelfde geld. Zo kunnen we zorgen dat er geen mensen buiten boord vallen.' Jongerenwerker Tamara Kas (JoU) is betrokken vanaf het eerste uur. ‘Jongeren komen de eerste twee, drie keer zenuwachtig en gespannen binnen. En ze gaan eigenlijk allemaal enthousiast en opgelucht weg. Je merkt dat praten met leeftijdsgenoten op een veilige, begeleide manier hen helpt. Jongeren krijgen er vrienden bij die ze erna vaak blijven zien, want het is gewoon in het buurthuis om de hoek.' 'Er is ook een bijeenkomst voor hun ouders. Die gaat over het opvoeden van tieners en het puberbrein. De ouders vinden het minstens zo waardevol om te merken dat ze niet alleen zijn in hun opvoedstruggles en geven elkaar tips.’ Jochem: 'Naast de goede samenwerking met gezinnen, buurt, school, vrienden, is het heel belangrijk dat we niet alleen kijken naar het kind of de jongere zelf. Maar ook naar de omgeving waarin het opgroeit. Denk aan geldproblemen of psychische problemen van ouders, een dak boven je hoofd. Ook deze problemen moeten we verhelpen om te zorgen dat Utrechters fijn kunnen opgroeien. Jeugdhulp kan dat niet alleen.' De nieuwe beleidsnota Jeugd ‘Samen opgroeien, samen opvoeden’ is een plan voor de periode 2025-2034: https://direc.to/mXib. Eind dit jaar neemt de gemeenteraad er een besluit over. Een samenvatting voor zorgprofessionals vind je hier: https://direc.to/mXik #jeugdhulp #jeugdzorg #Utrecht

‘We zien dat de leesvaardigheid onder de jeugd daalt. Ook beginnen er steeds meer kinderen met een taalachterstand op het primair onderwijs. Dit terwijl taal de basis is om mee te kunnen doen in de samenleving. Het is voor ons een prioriteit om ervoor te zorgen dat kinderen hun taal- en lees niveau op peil houden', zegt Ruth ten Hove, beleidsadviseur onderwijs.   'Niet iedereen krijgt het van thuis uit mee om boeken te lezen of boeken in je omgeving te hebben. Dit kan het geval zijn als Nederlands bijvoorbeeld niet de eerste taal van de ouders is, maar ook het opleidingsniveau kan hier een rol bij spelen. We vinden het belangrijk om juist voor deze kinderen een extra stapje te doen in het kader van kansengelijkheid', aldus Ruth.   ‘De Bibliotheek op school, een duurzame samenwerking tussen school en bibliotheek, kan daarbij helpen. In Utrecht waren er al basisscholen met een bieb in huis, maar in juni is hier ook de eerste Bibliotheek op school op het voortgezet onderwijs geopend namelijk op het Globe College - Netherlands', vult projectleider Valesca van Diejen van de Bibliotheek op school vo-mbo aan. ‘Eén van de belangrijkste dingen van een bieb op school is dat je binnen je school je boeken binnen handbereik hebt. Alle boeken die in de bieb op school staan, zijn afgestemd op de leerlingen en docenten. De kans dat ze hier een boek pakken dat bij ze past is veel groter dan bij een normale bieb. Door het lezen van boeken kunnen de leerlingen zich herkennen, verdwijnen in andere werelden en zich beter in maatschappelijke onderwerpen verdiepen.’ 'We hebben de ambitie binnen de Utrechtse Onderwijsagenda om de Bibliotheek op school uit te breiden in Utrecht. In deze agenda staan ambities op verschillende thema’s waar onderwijspartners zich aan committeren. Het is mijn taak om namens Bibliotheek Utrecht hierover de gesprekken met de belangstellende scholen te voeren. Ik faciliteer wat er moet gebeuren om dit voor elkaar te krijgen.' 'Op het voortgezet onderwijs is het van belang dat we lezen echt in het schoolprogramma opnemen, zodat er in de toekomst niet alleen bij Nederlands wordt gelezen, maar ook bij wiskunde of bij geschiedenis extra verdieping wordt gezocht in boeken. Scholen doen hierin al veel zelf, maar kunnen het niet alleen, daarom bieden wij hulp.' ‘Lees-mediaconsulenten hebben hier een grote rol in. Zij kennen elk boek dat hier in de kast staat. Ze adviseren zowel de docenten als leerlingen over welke boeken je waarvoor kan gebruiken. Op die manier komt die titelkennis ook weer bij docenten terecht. Want dat wil je natuurlijk, dat iedereen in deze school een leerling kan adviseren bij het kiezen van een boek.' ‘Voor ons is het een succes als de kinderen weer plezier kunnen halen uit het pakken van een boek en kunnen verdwalen in een andere wereld tijdens het lezen hiervan. En als kinderen daarin plezier ervaren, dan gaan ze automatisch ook meer en beter lezen en gaan het niveau van hun taalvaardigheid omhoog.’

‘Met 30.000 fietsers per dag zijn Smakkelaarsveld en Vredenburg de drukste kruispunten in de stad. Die drukte móét de komende jaren beter gespreid worden. Want onze stad groeit en het (fiets)verkeer dus ook. Het gaat daarbij zowel om aantallen fietsers, als om de beleving van drukte. Door onverwacht gedrag van andere fietsers, ervaren fietsers stress en drukte, maar ook doordat er meer verschillende soorten fietsen zijn op het fietspad. E-bikes, bakfietsen of speedpedelecs hebben heel verschillende snelheden en dat maakt fietsen minder voorspelbaar', zegt Rosalie Blomaard, projectmanager van o.a. Smart Mobility.’ 'De pilot 'Utrechtse Olifantenpaadjes’, een idee van Floor Bouwmeister en Friso Booij, onderzoekt hoe we die drukte beter kunnen meten én spreiden. Bij de Van Sijpesteijnkade en Tivoli Vredenburg staan borden die een rustigere route adviseren, met daarin een real-time druktemeter. Als het rustig is, kleuren de lampjes groen en als het druk is, oranje of rood. Dan kun je dus het beste een olifantenpaadje nemen: qua kilometers niet het kortst, maar het scheelt tijdens de spits qua tijd niks en het is comfortabeler. De kruisingen op deze route zijn overzichtelijk en de hele weg is van asfalt, dus je kan lekker doorfietsen.’ ‘We doen als stad veel dingen om de drukte te spreiden. Zo ontwikkelen we aantrekkelijke alternatieve fietsroutes, bijv. fietsroute om de Noord en de Zuid. We meten met de tellers in de grond veel fietsverkeer in en rondom de binnenstad. Daar fietsen op sommige tijdstippen zoveel fietsers overheen, dat de tellers op hol slaan en niet meer accuraat meten. Met deze pilot proberen we er vooral achter te komen of deze technologie fietsers nauwkeurig genoeg meet. Zo ja, dan zou het een goede aanvulling kunnen zijn op de tellers in de grond en kunnen we in de toekomst misschien een real-time informatiesysteem ontwikkelen door de hele stad.' ‘Ook hopen we te leren hoe we fietsers kunnen verleiden om uit hun automatische piloot te komen door drukte-informatie te geven, en wellicht zo in de toekomst fietsersstromen door de binnenstad beter te sturen. We willen fietsers enquêteren en vragen of het bord ze aan het denken zet en of ze in de spits bereid zijn een andere route te fietsen en waarom wel/niet? Gedragsverandering is enorm complex, toch hopen we door deze gesprekken iets meer te leren over de overwegingen en keuzes van de fietsers zelf.’ 'Ik vind het leuk dat we de ruimte nemen om te leren. Dat het niet in één keer hoeft te lukken. Dat we het ook zien als een puzzelstukje om bepaalde vragen te beantwoorden en vanuit daaruit weer kijken: wat zouden we nog meer kunnen doen? Daarbij zijn ideeën vanuit de stad dus ook heel welkom, dus kom maar door in de reacties!’