Gerçekten kendimizi ne kadar seviyoruz?

İnsanın kendini tanıma sürecindeki en önemli adım bence kendini ne kadar sevdiğini anlaması. Bahsettiğim, saf ve yalın olarak sadece kendisine duyduğu sevgi.. Tüm kimliklerinden soyunduktan sonra geriye kalan çıplak, korunmasız ve yalın kişiliğinden ne kadar memnun olduğu, onunla ne kadar barışık olduğu..

Kendinizi ne kadar seviyorsunuz sorusundaki “kendimiz”, işte bu tüm kimliklerden sıyrılmış olan kendimiz.. Kariyerimizden, geldiğimiz sosyo-kültürel seviyeden, mal varlığımızdan, yarı gayret yarı şans eseri elde ettiğimiz kariyerimizden, ailemizden, fiziksel yetkinliklerimiz ve güzelliklerimizden hatta ve hatta cinsiyetimizden sıyrıldığımızda geriye kalan sadece “kendimizi”ne kadar seviyoruz, ne kadar memnunuz? Hiç kolay değil bunu sorgulamak, çünkü sorgularken ister istemez hep somut ve elde edilmiş başarılara kayıyor insan..Ya da başarızlıklara, hayal kırırklıklarına.. Bu bir şekil işin kolayına kaçan bir koruma mekanizması; elde ettiklerimizle kendimizi iyi hissetmek ya da başarısızlılarımızı şanssıslıklarımızı sıralayıp kendimizi kötü hissetmek.. Aslında yapmamız gereken kendimizle baş başa sakince sohbet etmek gibi bir şey.. Kandırmadan ve oynamadan. Gerçekten hiç kolay değil.. Bu sohbette bugüne kadar kendimizle ne kadar az baş başa kaldığımızı, ne kadar az dertlerimizi dinlediğimizi, ne kadar az kendi kendimizin sırdaşı olduğumuzu, ne kadar az eleştirdiğimizi ve takdir ettiğimizi fark edeceğiz.

Bu yüzleşmenin sarsıcı, şaşırtıcı, üzücü ve belki beklenmedik derecede memnun edici yanları olabilir... Daha önce kendimizle böyle samimi bir sohbet yapmadıysak eğer, kendimizin hiç tanımadığı, daha evvel farketmediği yönlerini fark edeceğiz, şikayetlerini dinleyeceğiz ona yaptığımız haksızlıkları ya da tam tersi onu onore ettğimiz zamanları anlatacak bize, en derin sırlarını verecek belkiJ

İç dengemizi oluşturma ve anlama sürecinde kendimizi “tüm cilalarımızdan ve simlerimizden sıyrılmış olarak” değerlendirebilmek çok önemli.. Bu süreçte illa ki dengemiz sarsılacak, hırpalanacağız. Ama unutmayalım denge bozulmadan dengeyi sağlamak imkansızdır. Biryerden başlamak gerekiyor bunun için. Kendimizi dinlemek bunun için güzel bir başlangıç.

Feyza Çoban