Mutlu Olmak Herkesin Hakkı

Herkese merhaba,

Şu zamanlarda etrafımdaki çoğu kişi mutsuzluktan yakınıyor. Yaşamın vermiş olduğu zorluklardan bunun sonucunda mutsuz olduklarından, yaşama sevincinin olmamasından, heyecanın kaybedilmesinden vs.. 

Peki sizce bizler mutluluğumuzu kendimiz kısıtlıyor olabilir miyiz? Çoğu zaman hayatımızda yanlış ya da eksik davranışlarda bulunuyoruz. Peki bunun ne kadar farkındayız? 

O zaman gelin birlikte hayatımızda bizi mutsuzluğa sürükleyen bazı etkenlere ve bu etkenlerden nasıl kurtulabileceğimize birlikte bakalım.

Mutsuzluktan, mutluluğa dönüşüm...

*Kıyaslama yapmak:

Kendimizi sürekli birileri ile kıyaslamak, bizi olduğumuz yerden geriye götürebilir. Bunun sonucunda kendimizi değersiz hissedebilir ve mutsuz olabiliriz. Kendimizi başkalarıyla değil, kendimizle kıyaslayalım. Unutmayalım ki hepimiz çok farklı insanlarız. Benim sevmiş olduğum bir şeyi, siz sevmeyebilirsiniz. Aynı şekilde sizin sevmiş olduğunuz bir şeyi, ben sevmeyebilirim. Bu bizim en doğal hakkımız. Bu sadece sevmek ya da sevmemek için geçerli olmasa gerek. Yapabildiğimiz işler, sosyal aktivitelerimiz, hobilerimiz, yeteneklerimiz bunlar bizim özgür olduğumuz alanlarımızdır. Kişiden kişiye farklılık gösterdiği için kendimizi başkalarıyla kıyaslamamalıyız. Değerli bir insan olduğumuzun farkında olmalıyız.

* Geçmişe takılı kalmak:

Geçmişte yaşanmış, bitmiş olan yaşantılarımızı tekrar tekrar hatırlayarak zihnimizi meşgul ettiğimiz zamanlar illaki oluyor. Fakat bunun seviyeli olmasında fayda var. Çünkü geçmişte yaşadığımız herhangi bir olaydan ya da başarısızlığımızdan dolayı keşke duyarsak, bu bizi ileri götürmez. Ama geçmişten ders çıkarıp geleceğe emin adımlar atabiliriz. Bu durumda geçmişi kendimize sadece bir rehber edinelim. Sayfalarına açıp bir göz gezdirelim ama günlerce aynı kitabı okumayalım. Şu ana odaklanalım ve şu an elimizden gelen her şeyi yapalım. Unutmayalım yarın olduğunda, şu ana geçmiş diyeceğiz. Mevlana Hz. diyor ki, " Dün dünde kaldı cancağızım! Bugün yeni şeyler söylemek lazım." Yani geçmişi bırakıp, şu an hayatımızda yeni şeyler öğrenmeli ve denemeliyiz. Olduğumuz yerden ileriye gitmek bizi oldukça mutlu edecektir.

* Kendini sürekli kötü bir şekilde eleştirmek:

Kendimizi çoğu zaman başarı durumu, dış güzellik ve sosyal statü gibi birtakım kavramları göz önüne alıp sürekli eleştiriyoruz. Keşke diyerek yaşıyoruz. Bunun sonucunda kendimizi yetersiz hissedebiliyoruz. Kendimizi eleştirmekten vazgeçelim. Bazı şeyleri olduğu gibi kabul etmek gerekebiliyor bu hayatta. Bu yüzden bazı şeyleri olduğu gibi kabul etmeli, bazı şeyler için ise motivasyonumuzu yüksek tutmalıyız. Başarısız olduğumuzda kendimizi olumsuz yönde eleştirmektense, başarıyı yakalayabileceğimize inanmalıyız. Sahip olduklarımızı, şu ana kadarki başardıklarımızı hatırlamalı ve mutlu olmaya çalışmalıyız.

* Hataları kabul etmemek:

İnsan bir başarı yakaladığında hemen onu kabul ediyor, ama hata yaptığında bunu unutmuyor gerçekten. Bunu ben çok fazla yaşıyorum. Bir başarım olsun hemen sahipleniyorum, ama bir hata yapsam hemen üzerine düşünüyorum. Keşke öyle yapmasaydım, şöyle yapsaydım diyorum. Aslında hatalarımızın içinde kaybolmak yerine, hatalarımızdan sadece ders çıkarabiliriz. Ama bizler insanız ve hata yapmak, yeri geldiğinde bu hatalardan pişmanlık duymak en doğal hakkımız. Hatalarımızdan sadece ders çıkaralım, hatalarımızın içinde boğulmayalım.

* Olumsuz bakış açısıyla yaşamak:

Günlük yaşantımızda bazen sabahtan akşama kadar çok güzel bir gün geçirebiliriz. Her şey yolunda, harika diye çok mutlu oluruz. Ama bazen çok kötü bir günde geçirebiliriz. Hiçbir şey yolunda gitmiyor olabilir. Bu çok normal değil mi sizce de? Her günümüz çok güzel geçmiyor maalesef. Gün içerisinde yaşadığımız can sıkıcı olaylara oturup sadece üzülmemeliyiz. Olaylara olabildiğince olumlu taraflarından da bakmalıyız. Eğer olumlu taraflardan bakıp analiz yapabiliyorsak ne mutlu bize. Çünkü bu gerçekten çok önemli bir durum. Tüm olumsuzluklara rağmen sağlıklı düşünebildiğimiz anlamına geliyor demektir.

* Sorunların içinde boğulmak:

Yaşadığımız müddetçe hep bir sorunla karşılaşabiliyoruz, bu gerçekten doğru. Hayatta her zaman her şey yolunda gitmeyebilir. Önümüze pek çok sorun çıkabilir. Bu hayatın bir gerçeği bile olabilir bence. Ama sorunlar karşısında çaresizce oturmamalıyız. Eğer ortada bir sorun varsa, bu sorunun üzerine gidip sorunlarımızı ortadan kaldırmak için çaba sarf etmeliyiz. Çünkü bir sorun varsa, o sorun sadece senin olarak kalacaktır. Kimse, kimsenin sorununu çözmek için can atmayacaktır çünkü. Gerçekten yardımsever bir insan değilse tabi.

* Umutsuzluğa kapılmak:

Çoğu zaman umutsuzluğa kapılabiliyoruz değil mi? Maalesef, öyle. Her ne kadar umutsuzca yaşadığımız anlarımız olsa da hiçbir zaman umudumuzu kaybetmemeliyiz. Amerikalı yazar Adam Fawer, "Olasılıksız" adlı romanında şöyle diyor: "Hayatta imkansız diye bir şey yoktur. Sadece düşük ihtimaller vardır." Yani, düşük dahi olsa bir ihtimalin olduğuna inanırsak, bu bizi hayatta ve ayakta tutar. Düşünsenize bu hayatta eğer tamamen umudumuzu kaybetseydik ne olurdu. Bence umut etmek çok büyük bir nimet. İnsanı bir geceden, bir sabaha ulaştıran da umut değil midir? O zaman hayatta başımıza ne gelirse gelsin biz inancımızdan, umudumuzdan asla vazgeçmeyelim, onları yalnız bırakmayalım.

Sonuç olarak mutluluğumuzu kendimiz kısıtlıyor olabiliriz. Hepimizin bildiği gibi bizler irade sahibi varlıklarız. Ve her şey bizim elimizde, kendimizde yani içimizde. Hayatımız boyunca illaki mutsuz olduğumuz zamanlarımız olacaktır, çoğu kez başarısız da olacağız. Ama bizler hiçbir zaman umudumuzu, hayallerimizi ve kendimizi kaybetmemeliyiz. Çünkü insan kendine inandığı, mücadele ettiği kadar bu hayatta mutlu, huzurlu ve başarılı olabilir. İnancımız sonsuz, umutlarımız yarın, yarınlarımız ise hep mutlulukla dolsun..